Rozdział 16

Tak, znowu pogodziłam się z Niall'em. Kłótnia, zgoda, kłótnia, zgoda..

Do Niall'a nie czuję już tego co na początku. Pytanie brzmi "dlaczego to robię?"

Odpowiedź jest prosta, tak jak pytanie, a mianowicie "Zayn"

Louis ma rację, jemu na mnie zależy, a ja udaję, że widzę w nim tylko przyjaciela. Bo na kogo wyjdę? Niall, Zayn.. Może ktoś jeszcze dojdzie? Gubię się, gubię się we własnych uczuciach, we własnym świecie. Powinnam powiedzieć Niall'owi że to koniec i wyznać Malikowi swoje uczucia, ale..

Zawsze jest jakieś ale...

To jest życie, w nim nic nie ma prostego. Gdyby tak było to wtedy.. Nawet sama nie wiem, nic nie przychodzi łatwo, na wszystko trzeba zapracować i się starać. Osiągnąć swój cel jest trudno, ale satysfakcja z tego jest nieziemska.. Muszę poczekać aż akcja sama się rozwinie, do tej pory będę nieszczęśliwa w związku z Horan'em.

- Megan! - ktoś wparował do mojego pokoju o 7.30 w sobotę, tak, znowu weekend, czas aby się wyspać i zregenerować po całym tygodniu - pomóż mi proszę - jęknął Louis zwalając mnie z łóżka. Louis znowu został na noc razem z Harry'm. Czemu? Otóż stwierdzili, że w ten weekend ten dom będzie chodzącą imprezą. Wczoraj imprezowali w czwórkę, razem z moim bratem do 3 w nocy w ogródku, ja byłam zmęczona i poszłam spać o 20, niestety nie wyspałam się. Wracając do teraźniejszości Louis przerzucił mnie sobie przez ramię i zeszliśmy na dół do kuchni. Zastałam tam Zayn'a, Josh'a i Harrego.

- Co było takie pilne, że musiałam o 7.30 wstać, a raczej powinnam powiedzieć: Co było takie pilne, że o 7.30 Louis musiał mnie wyciągnąć z łóżka?

-  Głodni jesteśmy - jęknął Josh.

- I..?

- Co i? - zdziwił się Harold - kobieto do garów - wydarł się. Spojrzałam na niego zdziwiona, a wkrótce później wybuchnęłam śmiechem.

- Pojebało? Zwalasz mnie z łóżka w weekend i myślisz, że polecę do garów bo jesteś głodny?

- No tak.

- To źle myślałeś. To ty powinieneś mi gotować - powiedziała  już spokojna.

- Czemu? - zdziwił się, Miałam dość tej beznadziejnej wymiany zdań.

- Nieważne, idę spać.

- Zostań z nami - powiedział Zayn, pociągnął mnie za rękę, przyciągnął do siebie i posadził u siebie na kolanach - Harry, zrób naleśniki - o dziwo Harold bez gadania wstał i podszedł do szafek szukać odpowiednich składników, Louis i Josh ulotnili się z kuchni i poszli chyba do salonu.

- Witaj księżniczko, jak się spało? - wyszeptał mi do ucha, zadrżałam, chyba poczuł bo się zaśmiał - aż tak na ciebie działam? - zaczął składać krótkie pocałunki na mojej szyi, w ogóle nie przejmując się tym, że Harry ciągle był w kuchni.

- Tak, tak na mnie działasz i perfidnie to wykorzystujesz. Doskonale wiesz, że mam chłopaka.

- Wiem.

- Więc na co liczysz?

- Na twoją bliskość, to tak wiele?

- Niech pomyślę... Chyba tak! - powiedziałam i wstałam. On wstał razem ze mną, wziął mnie za rękę i wyszliśmy na taras przed domem. Tam usiadł na jakimś krześle i posadził mnie sobie na kolanach przodem do siebie.

- Czemu? Jesteśmy przyjaciółmi, Niall'owi to nie powinno przeszkadzać..

- Samo przyjaźnienie nie, ale wszystko inne chyba tak. Nie uważasz?

 - Mógłbym się nad tym zastanowić, ale nie widzę sensu, chyba mam ciekawsze rzeczy do roboty...

Przyciągnął mnie do siebie jeszcze bliżej, o ile to w ogóle było możliwe. Oplotłam go nogami chcąc być jak najbliżej niego. Czemu mówiłam inaczej niż czułam? Po prostu, chciałam być bliżej niego, a gdyby on wiedział, że pragnę go tak samo jak on mnie to by było inaczej, później zrobiłoby się nudno. Niech zostanie tak jak jest.

- Jakie? Cały weekend picie z kumplami?

- Możliwe - znowu zaczął składać pocałunki na mojej szyi, oddech mi przyspieszył - możesz się przyłączyć, nie pożałujesz, ale bez twojego chłoptasia. Będziesz w stanie wytrzymać bez niego?

- Możliwe, ale to zależy co będziemy robić - teraz ja zaczęłam bawić się w jego grę - proponujesz coś? - szepnęłam mu do ucha i przysunęłam się jeszcze bliżej, pod sobą poczułam coś twardego - aż tak na ciebie działam? - powtórzyłam jego słowa i zaczęłam się wiercić na jego udach, natychmiast to przerwał chwytając mnie za biodra.

- Albo przestajesz albo wypraszam pozostałych z domu i idziemy na górę - warknął - twoja decyzja. Decydujesz się teraz albo za chwilę zrobię z tobą to ca ja będę chciał.

- Jesteś pewny? - spytałam zagryzając dolną wargę, zdjęłam jego ręce z moich bioder, swoje oplotłam wokół jego szyi, przysunęłam się jeszcze bliżej niego ocierając się o jego krocze, delikatnie musnęłam jego wargi po czym wstałam i wróciłam do kuchni, gdzie naleśniki były już gotowe, po chwili do domu wszedł Zayn, od razu udał się na górę, było słychać tylko trzask drzwiami.

- Co ty mu zrobiłaś? - zaśmiał się Louis - wiesz jak trudno wyprowadzić go z równowagi?

* Zayn*

Musiała!? Czemu doprowadziła mnie do takiego stanu? Nie mam pojęcia co się ze mną dzieje!

Usłyszałem pukanie do drzwi, a po chwili w pokoju pojawił się Louis z zacieszem.

- Co tam się stało? - spytał siadając obok mnie na łóżku.

- A jak myślisz? Wszystko przeze mnie! to ja zacząłem w kuchni, a ona dokończyła na tarasie i zostawiła mnie tam!

- Oj Zayn, źle to rozgrywasz. Na spokojnie. Zobacz, dzisiaj postaram się ją przekonać żeby została z nami. Gramy w butelkę, ja kręcę, na nią wypada i boom! Całujecie się, przytulacie, ona dla ciebie tańczy, co tylko zechcesz...

- Louis nie! Tak jej nie zdobędę! Ewentualnie jakiś pocałunek, ale nic więcej! Zrozumiano?

- Oczywiście. To idę ją przekonać.

Powiedział i zniknął. 

Nie wiem jak Louis to zrobił, ale Megan została dzisiaj w domu z nami, mimo tego co mówiła ostatnio o piciu, piła z nami. Mi to nie przeszkadzało. Każdy pił, najważniejsze, że byliśmy w swoim otoczeniu, każdy każdego znał. Po kilku piwach Louis zaproponował butelkę, wszyscy się zgodzili. Nie miałem pojęcia co Louis może wymyślić. Omówiliśmy jakieś zasady i zaczęliśmy grę. Pierwsza kręciła Megan, wypadło na Harolda, musiał odpowiedzieć na jej pytanie.

- Podobam ci się? - ona to umie mieć pytania, nie powinna tyle pić.

- Tak - wyszczerzył się.

Później kręcił nasz loczek i tak graliśmy. Kiedy kręcił Louis ani razu nie wypadało na Megan. Raz kiedy się odwróciła Lou ułożył tak butelkę aby wyglądało, że wypadło na nią.

*Megan*

Za kogo oni mnie mają? Myślą, że nie widziałam że Lou przekręcił butelkę? Jeżeli chcą się tak bawić to wchodzę w to. 

- Zadanie - powiedziałam pewna siebie. 

- Pocałuj Zayn'a, ale nie tak normalnie. To ma być długi i namiętny pocałunek. 

- Nie, nie będę go całowała. 

- Takie zadanie.

- To chcę zmianę, zasady pozwalają. Mogę zmienić osobę z którą mam zrobić zadanie. 

- Ja zadałem, wiec odpadam, z Zayn'em nie chcesz, a Josh to twój brat, więc z kim? 

- Harry został - powiedział Josh. 

- Okej, wolę niego. Przynajmniej wiem, że mu się podobam - zaśmiałam się.

- No okej, jak zmieniasz to zmieniaj - powiedział zrezygnowany Louis.

Podeszłam do Harrego i usiadłam mu na kolanach, szepnęłam do ucha "pobaw się ze mną w moją grę", przytaknął i złączył nasze usta w pocałunku, Kiedy zabrakło mi tchu oderwałam się od niego i wróciłam na swoje miejsce. Teraz ja kręciłam, wypadło na Louis'a, wybrał pytanie.

- Czemu przestawiłeś butelkę? 

- C-co? 

- Myślisz, że jestem ślepa? Ja kończę, idę spać, dobranoc. 

______________________________________________________

Heej!

Rozdział trochę dłuższy od poprzedniego.

Coś się dzieje, jest akcja!

Mam nadzieję, że wam się spodobało.

W następnym rozdziale możecie spodziewać się więcej akcji z Zayn'em :D

Niestety nie mogę Wam zapewnić, że Megan będzie z Zayn'em, bo sama jeszcze tego nie wiem.

Do następnego!