Rozdział 23

Myślałem, że jeżeli wstawię się za nią w bójce to zyskam w jej oczach, strasznie mi na tym zależało. Ale nie tylko ten był powód, że go zaatakowałem, nie pozwolę aby ktokolwiek obrażał Megan. Mocno dostałem od Tom'a, bić to on zawsze się umiał.
- Stary, dobrze się czujesz? - spytał Louis gdy wyszliśmy na zewnątrz.
- Boli mnie trochę głowa...
- Nie o tym mówię debilu!
- Miałem tak siedzieć i słuchać jak jej obraża!? Dziwie się, że ty nie zareagowałeś!
- Miałem go pobić?
- Na przykład! Nikt nie będzie obrażał Megan.
- Bo co? - odwróciłem się i zobaczyłem Megan - sam to zrobisz lepiej prawda? Sam mnie upokarzasz przed całą szkołą! - spojrzałem na nią zdezorientowany - cała szkoła mówi o kim? O nas! Powiem raz i więcej powtarzać nie będę, odpierdol się Malik, zajmij się Amandą - powiedziała i odeszła.
- Co tak stoisz? Leć za nią - jak powiedział Louis, tak zrobiłem. Od razu ruszyłem za nią, dogoniłem ją w szkole, zależy mi na niej, ale nie wiem co zrobić, aby przekonała się do mnie, abym zdobył jej zaufanie.
- Megan - powiedziałem i złapałem ją za nadgarstek.
- Czego kurwa chcesz? Mało zniszczyłeś mi życie? Mało mnie ośmieszyłeś?
- Co w ciebie wstąpiło? Wcześniej byłaś inna!
- Zrozumiałam kilka rzeczy, Dziękuję, że mnie obroniłeś, ale to nie było konieczne, poradziłabym sobie sama.
- Przestań zachowywać się jak nie wiadomo kto! Dorośnij Megan!
- I może teraz będziesz mi jeszcze mówił co mam robić? Jak coś ci się nie podoba to ze mną nie rozmawiaj!
- Wal się Megan! Chciałem dobrze, nie dość, że pomogłem, to jeszcze masz pretensje do mnie?
- Pomóc!? Przemocą? Spierdalaj - krzyknęła, przybliżyła się do mnie i wsunęła mi malutką karteczkę do kieszeni, odwróciła się  i wyszła ze szkoły, wyjąłem karteczkę i zobaczyłam co napisała "Przepraszam za to, musiałam... Czekam w samochodzie"
- I bardzo dobrze jej - odwróciłem się i zobaczyłem Amandę.
- Miła jak zawsze - pocałowałem ją w policzek.
- Spotkamy się wieczorem?
- Zadzwonię - powiedziałem i wyszedłem ze szkoły.

*Megan*
Max nie toleruję Zayn'a po tym co mi zrobił, nie mógł się dowiedzieć, że Malik mi się podoba..
Udałam się do samochodu Zayn'a, miał przyciemniane szyby. Usiadłam na tylnym siedzeniu.
- No cześć - wsiadł do auta, chwycił mnie w pasie i posadził sobie na kolanach od razu atakując moje usta.
- Nie myślałaś o zostaniu aktorką? Serio, uwierzyłem ci - zaśmiał się, kiedy się od siebie oderwaliśmy. 
- Nie, zostanę modelka albo tancerką.
- Bardzo ambitnie.
- A ty?
- Będę miał boysband, będziemy mieli fanki na całym świecie, wszyscy będą nas znali, ale dla mnie będziesz i tak liczyła się tylko ty...
- Jakbym Niall'a słyszała.
- Kiedyś chcieliśmy w piątkę zacząć śpiewać, ale coś nie wyszło, mieliśmy mało czasu na próby i jakoś nie żaden z nas nie okazywał chęci współpracy z pozostałymi.

*

- Wyjedźmy gdzieś - Zayn składał pocałunki na mojej szyi, leżeliśmy u niego na łóżku.
- Gdzie by pan chciał?
- Nie wiem, ale nudno jest u nas, każdy każdego zna, każdy o każdym gada.
- Wyjedziemy i wrócimy?
- Wyjedziemy i nie wrócimy.
Przeturlałam się i usiadłam na nim.
- Mówisz serio?
- Jak najbardziej. Kocham ciebie, mam nadzieję, że ty mnie też, więc co nasz tu trzyma?
- Szkoła, nauka, sami się nie utrzymamy.
- Rodzice mi co miesiąc wysyłają pieniądze, o to się nie martw. Kochasz mnie? - spytał patrząc mi w oczy.
- Kocham, ale Amanda...
- Co ci mówiłem? Dzisiaj to zakończę.
- Zayn.. Boję się...
- Czego?
- Co to będzie..
- Ufasz mi?
- Ufam.
- To jeszcze dzisiaj wyjeżdżamy, nic nikomu nie mów, teraz się spakuję, ty też idź się spakować, później pójdę spotkać się z Amandą, a wieczorem podejdę pod twój dom, oknem podasz mi walizki i wyjdziesz z domu jak gdyby nigdy nic. 

_____________________________________________________
Straasznie przepraszam, że tak późno, miałam dużo na głowie.
Tutaj wypad z klasą nad jezioro tutaj 18. siostry..
Rozdział krótki, ale jest.
Czemu krótki?
Myślę nad zakończeniem tego bloga..
Więc albo pojawi się następny rozdział i peełno innych albo epilog.
Przepraszam :c